نوع مقاله : علمی و پژوهشی
نویسندگان
1 استاد حقوق بینالملل دانشگاه بغداد، بغداد، عراق.
2 دانشیار حقوق بین الملل دانشکده حقوق دانشگاه قم، قم، جمهوری اسلامی ایران.
3 کارشناسی ارشد حقوق بینالملل دانشگاه قم، قم، جمهوری اسلامی ایران .
چکیده
تازه های تحقیق
جستار حاضر بر آن شد تا از رهگذر تدقیق در تغذیه کودک با شیر مادر در حقوق اسلام و حقوق بینالملل بشر، به بایستگی نقشآفرینی در توسعه تدریجی بهمنظور قاعدهسازی در حقوق بینالملل نظر بدوزد. در نگاه حقوق اسلام، شیر مادر تحفهای الهی برای طفل محسوب شده است. با غور در آموزههای اسلامی میتوان دریافت که حق بر تغذیه با شیر مادر، بهعنوان یک حق بنیادین و اساسی برای کودک برشمرده شده است. در نظام حقوقی اسلام، حق کودک بر تغذیه با شیر مادر، در زمره حقوق اولی و ارجح دانسته شده است. همسو با قرآن کریم، احادیث و روایات زیادی از پیامبر اسلام(ص) وجود دارد که به روشنی گویای بایستگی اهمیت حمایت از حق کودک برای تغذیه با شیر مادر است. در اسلام، تغذیه با شیر مادر بهعنوان یک حق اساسی برای نوزادان تازه متولدشده، شناخته شده است. در سیره نبوی و احادیث حضرت پیامبر(ص) نیز میتوان بر لزوم حمایت از حق کودک بر تغذیه با شیر مادر پی برد. ازاینرو، در نظام حقوقی اسلام، حق کودک بر تغذیه با شیر مادر جزء حقوق بنیادین و اساسی کودک قلمداد میشود.
این در حالی است که در نظام بینالمللی حقوق بشر، درزمینهٔ «حق تغذیه کودک با شیر مادر» بهعنوان یک «حق بشری» صرفاً در حد دکترین و اسناد حقوقی غیر الزامآور باقی مانده است. با اینکه در گستره بینالمللی، به گونه مستمر، بهویژه در سالهای اخیر، بر اهمیت تغذیه با شیر مادر تصریح گردیده و صرفنظر از سلامتی کودک برای تندرستی مادر نیز مؤثر دانسته شده و از آن بهعنوان یک حق یاد شده است، لیک این تغذیه با شیر مادر چه بهعنوان حق کودک یا حق مادر آنچنان که باید و شاید در منابع اصلی و الزامآور حقوق بینالملل منعکس نشده است. قطعنامههای مجمع عمومی، استراتژی جهانی تغذیه نوزادان و کودکان (اعلامیه اینوچنتی) و گزارشهای نهادها نظیر گزارش گزارشگر ویژه کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد راجعبه حق هر فرد در خصوص برخورداری از عالیترین استاندارد قابل حصول سلامتی ذهنی و جسمی و همینطور، گزارشِ گزارشگر ویژه کمیساریای یاد شده راجعبه حق بر غذا، به لحاظ حقوقی بینالمللی، ماهیت غیرالزامآور دارند. این به آن معنا است که فینفسه و به خودی خود، یک منبع حقوقی بینالمللی الزامآور نیستند. چه اینکه در زمره منابع الزامآور حقوقی بینالملل، به آنگونه که در ماده 38 اساسنامه دیوان بینالمللی دادگستری منعکس شده، دانسته نمیشود. اعلامیه اینوچنتی، به اقتضای ماهیت غیرالزامآور آن، نشاندهنده یک طرح بالقوه مهم برای تقویت حقوق بشر و پرداختن به تغذیه کودک با شیر مادر است و یک منبع الزامآور در حقوق بینالملل قلمداد نمیشود.
وجود تعهد بینالمللی در نظام بینالمللی حقوق بشر بهمثابه آن است که چنانچه آن تعهد بینالمللی نقض بشود، قابلی رسیدگی اعم از داوری و قضائی را دارد و البته این منوط به وجود محکمه صلاحیتدار است. مضاف بر این بهموجب نظام حقوقی ایران، عهودی که ایران به آن ملزم است، در حکم قانون داخلی هستند و از این جهت، آن تعهد، از دو شأن داخلی و بینالمللی برخوردار است. اینگونه حق کودک بر تغذیه با شیر مادر میتواند بهعنوان یک حق قوام یافته مطرح گردد و مضاف بر اینکه به حقوق بینالملل کمک میشود، موجب گسترش قلمرو اعمال آموزههای غنی اسلامی میگردد.
با توجه به تحقیق صورت گرفته، بایسته است تا کشورهای اسلامی بر آن بشوند تا پهنه حقوقی بینالمللی بتواند از آموزههای اسلامی بهره ببرد. در این خصوص پیشنهادهای زیر میتوانند کارگشا و عملیاتی باشند.
1) یکی از طرق، انعقاد معاهده بینالمللی با تکیه بر آموزههای اسلامی است. این به آن معنا است که محتوای آن معاهده بینالمللی، دربردارنده آموزههای اسلامی باشد. چنین معاهدهای میتواند بین کشورهای اسلامی با هم یا حتی کشور اسلامی با کشورهای غیراسلامی منعقد گردد. دراینباره، حتی اگر نام اسلام برده نشود، ولی محتوا اسلامی باشد، ارزشمند است.
2) راه دیگر، تکوین قاعده حقوق بینالملل عرفی است. البته، تکوین قاعده حقوق بینالملل عرفی، نیازمند دو عنصر مادی و معنوی است. کشورها میتوانند با عملکرد خود، دستکم، موجبات تشکیل حقوق بینالملل عرفی در گستره منطقهای را فراهم آورند. چراکه بهموجب گزارشهای کمیسیون حقوق بینالملل سازمان ملل متحد، حقوق بینالملل عرفی میتواند در سطح محلی و منطقهای هم تشکیل شود، کما اینکه معاهده بینالمللی هم میتواند بین دو کشور منعقد شود.
3) راه دیگر، صدور قطعنامه یا اعلامیه از سوی نهادهایی نظیر سازمان همکاری اسلامی و همینطور کنفرانس بینالمللی وحدت اسلامی است. در این صورت، حتی چنانچه آن اعلامیه به لحاظ حقوقی، الزامآور نباشد، میتواند در فرایند توسعه تدریجی، موجبات تکوین قاعدهسازی بینالمللی را مهیا سازد.
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
Breastfeeding is of such importance that it is referred to as a right. The Quran and Islamic traditions have addressed breastfeeding and its importance. Although the international community, and especially human rights institutions, mention breastfeeding as a right, breastfeeding, whether as a child's right or as a mother's right, has not been regulated in any binding legal document as it should be and perhaps should be. A study of this human right shows that Islam has addressed it earlier, with greater binding power, and it has also been referred to in the Quran as the original Islamic source. The following article aims to clarify the right to breastfeed a child by examining Islamic and international law. The preceding lines have found that the protective approach of Islamic law is far more progressive than that found in international law, and it is rightly necessary for international law to benefit from and borrow from Islamic propositions. This not only helps in the development of international law but also promotes Islamic thought.
کلیدواژهها [English]
ارسال نظر در مورد این مقاله