نوع مقاله : علمی و پژوهشی
نویسندگان
1 دانشیار گروه حقوق بین الملل، دانشکده حقوق، دانشگاه قم
2 دانشجوی دکتری حقوق بین الملل عمومی، دانشکده حقوق، دانشگاه قم.
چکیده
تازه های تحقیق
از نقطه نظر حقوق بین الملل ، در این مقاله تبیین گردید که هیچ قاعده حقوقی الزام آور بین المللی اعم از قواعد معاهده ای یا عرفی وجود ندارد که تولید و داشتن موشک های بالستیک را برای کشورها منع کرده باشد .تنها منعی که وجود دارد حمل کلاهک هسته ای توسط موشک است و در قطعنامه های شورای امنیت نیز راجع به ایران ممنوعیت طراحی موشک برای حمل کلاهک هسته ای درج شده بود .اگر چه قدرت های هسته ای و استکباری خود در توسعه سلاح های هسته ای و نیز انواع موشک ها با کلاهک هسته ای از هیچ قاعده ای پیروی نمی کنند ، با این حال جمهوری اسلامی ایران به صراحت هر گونه طراحی و برنامه هسته ای در تولید موشک های بالستیک را نیز نفی کرده و این مبتنی بر سیاست اصولی ایران نسبت به عدم مشروعیت سلاح هسته ای برای همگان است که در عالیترین سطح یعنی مواضع رهبر معظم انقلاب اسلامی بیان گردیده است . تجربه ۸ سال دفاع مقدس و تنهایی ایران در برابر رژیم متجاوز بعثی که بیشترین موشک باران مناطق غیر نظامی همزمان با سکوت قدرت های جهانی و بلکه حمایت ، تجهیز و تسلیح آن به انواع سلاح ها از جمله بمب افکن ها و انواع موشک در این جنگ اتفاق افتاد عامل اصلی برای طراحی برنامه موشکی ایران هست . افزون بر این ، وقوع جنگ های متعدد پیرامون ایران ، وجود کشورهای متخاصم و یا رقیب در منطقه که دارای انبوهی از هواپیماهای جنگنده و یا موشک های بالستیک و حتی دارای سلاح هسته ای ( رژیم اسراییل ) هستند، تهدیدات و مخاطرات جدی پیرامون ایران هستند که موثر بر دکترین دفاعی و امنیتی کشور بوده و اولویت دادن به راهبرد بازدارندگی در حوزه دفاعی را گریز ناپذیر می نماید .بنابر این ، طراحی و توسعه برنامه موشکی ایران انتخابی مبتنی بر دوراندیشی ، لحاظ کردن تجارب دفاع مقدس و تهدیدهای پیرامونی مورد اشاره است . این برنامه منطبق بر اصول و قواعد اسلام و حقوق بین الملل در زمینه آمادگی و تهیه عده و امکانات لازم برای دفاع مشروع است ،لذا دستیابی به تجهیزات و تسلیحات و ابزار دفاعی متناسب برای برخورداری از امکان دفاع مقتضی و متناسب با بزرگی تهاجم امری مشروع ومعقول می باشد،که از جمله آن طبعاً تولید و دستیابی به کمیت و کیفیت مناسب این سلاح راهبری وتعیین کننده و کاربرد آن بموجب سایر قوانین و بویژه با رعایت اصول حاکم بر حقوق بین الملل بشردوستانه در حوزه مخاصمات مسلحانه همچون اصل تناسب،اصل ضرورت و اصل احتیاط و اصل تفکیک قابل توجیه وپذیرش می باشد.این دلایل و مستندات برنامه متعارف دکترین موشکی ایران را به رغم تبلیغات اغواگرایانه اردوگاه غرب بعنوان دکترینی منطقی،حقوقی، متوازن و متناسب بر مبنای ضرورت ها وتهدید های عینی پیرامونی فراروی ایران به وجهی کاملاً مشروع و قانونی تأیید و قابل دفاع می نماید.
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
Ballistic missiles as a sensitive and strategic capability, in addition to their winning role in hot war, have an essential role in peacetime and during cold war and are considered to be a determining factor in defense deterrence. The present research, through a library study, is an analytical paper to answer this fundamental question that what is the response of international law to this strategic weapon in accordance with the existing international principles and documents. Except for special cases, the production and use of this weapon is not prohibited from the perspective of international law, and all states, including the Islamic Republic of Iran (IRI), have the right to possess this weapon in order to ensure their security and self-defense. Examination and analysis of the security and defense doctrine of the IRI as well as the situation of rival and enemy states demonstrate that Iran's missile program has a deterrent and defensive aspect. Furthermore, taking into account all kinds of arms sanctions and political and economic pressures of world powers, it is inevitable and is not in contradiction with international obligations in this area.
کلیدواژهها [English]
ارسال نظر در مورد این مقاله