نوع مقاله : علمی و پژوهشی
نویسندگان
1 استادیار گروه حقوق، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهر قدس.
2 دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشگاه امام صادق (ع).
3 دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه امام صادق (ع) .
چکیده
تازه های تحقیق
ایراد عدم اجرا یکی از قواعد عمومی قراردادها در نظام حقوقی رومی-ژرمنی است که با استناد به آن به طرف قرارداد این اجازه داده میشود که در تعهدات دوطرفه همزمان، از اجرای تعهد خود تا زمانی که طرف مقابل به تعهد خود عملنکرده است خودداری کند و در صورت اقامه دعوا بتواند با استناد به عدم انجام تعهد طرف مقابل از خود دفاع کند.
اگرچه مفهوم ایراد عدم اجرا در بسیاری از کشورهای تابع نظام رومی-ژرمنی و نیز در برخی از اسناد حقوقی بینالمللی مانند کنوانسیون بیع بینالمللی کالا مورد شناسایی قرارگرفته است، امّا در حقوق ایران، بهطور صریح به این نهاد حقوقی بهعنوان یکی از قواعد عمومی قراردادها اشاره نشده است، ولی یافتههای تحقیق حاضر نشان میدهد که؛
اولاً-مسئله حق امتناع بایع از تسلیم مبیع درصورتیکه طرف مقابل به تعهد خود عمل نمیکند و موضوع حق امتناع زوجه از مواقعه تا زمان وصول مهر که در فقه امامیه و حقوق ایران مورد اتفاق نظر است، قابل تطبیق با مفهوم ایراد عدم اجرا میباشد.
ثانیاً-با استناد به مبنای دو مسئله مذکور که شرط ضمن عقد یا بنای عقلا یا مقتضای عقود معاوضی است، میتوان ایراد عدم اجرا را در تمامی عقود معاوضی جاری دانست.
بر همین اساس باید گفت که شناسایی ایراد عدم اجرا بهعنوان یکی از قواعد عمومی قراردادها در نظام حقوقی ایران، نهتنها امری ممکن، بلکه ضروری محسوب میگردد؛ لذا پیشنهاد میشود که در صورت تصمیمگیری قانونگذار بر انجام اصلاحات نسبت به قانون مدنی ایران، همانند قانونگذار فرانسوی عمل کند و مفهوم ایراد عدم اجرا را بهطور مستقل در مواد مربوط به قواعد عمومی قراردادها مورد شناسایی قرار دهد.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
The exception non adimpleti contractus is one of the general rules of contract law in Romano-Germanic legal regime based on which in simultaneous reciprocal obligations, in case of non-performance by one party, the other party may suspend his obligation, and if being sued by other party can defend himself by invoking the non-performance of the obligation. The exception non adimpleti contractus differs from right of retention in Romano-Germanic legal regime. This exception has been accepted in countries following the Romano-Germanic legal regime and the 1980 United Nations Convention on Contracts for the International Sale of Goods as well. The present article, through a descriptive-analytic method and by means of a comparative view, has attempted to prove that the legal concept of the non adimpleti contractus also is recognized in Iranian legal system and Imamiyah jurisprudence. In fact, some legal titles such as "refusing to pay the price or deliver the goods" and "right of retention" reflect the legal concept in question.
کلیدواژهها [English]
ارسال نظر در مورد این مقاله