نوع مقاله : علمی و پژوهشی
نویسندگان
1 دانشیار گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، پردیس فارابی دانشگاه تهران.
2 استادیار گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، پردیس فارابی دانشگاه تهران .
چکیده
تازه های تحقیق
به نظر می رسد در هر دو سیستم حقوقی، در حقیقت از مقوله تزاحم دو حق یا دو نفعی است که در یک سوی آن کارفرما و در سوی دیگر آن کارگر قرار دارد. نقض این حق هم به مناسبت، ضرر نقض حریم خصوصی را برای کارگر و ضرر تحدید مالکیت و حق بر نظارت در قلمرو محیط کار را برای کارفرماریال به دنبال دارد.
در نظام حقوقی کامن لا و مشخصاً در سیستم حقوقی آمریکا، موضوع در چارچوب تقابل حق مالکیت و حریم خصوصی مطرح شده و در رویه قضایی، عمدتاً، برپایه فقدان انتظار متعارف برای داشتن حریم خصوصی و حق نظارت کارفرما، جانب حق کارفرما مقدم دانسته شده است. در حقوق ایران، به نظر می رسد موضوع در قالب تزاحم دو حق مطرح می شود.طبق روال مرسوم، جانب حقی مقدم داشته می شود که ملاک آن قوی تر و یا اهمیت آن بیشتر است.
ممکن است قبل از طرح بحث تزاحم، با تکیه بر همان معیاری که در کامن لا مطرح شده است، به دلیل فقدان انتظار متعارف در داشتن حریم خصوصی ارتباطی در محیط کار، اساساً، بحث تزاحم را سالبه به انتفای موضوع تلقی کرد. در حقوق ایران بدلیل آمره بودن قواعد مربوط به حیثیت معنوی به نظر می رسد ملاک متعارف، آن چنان که در کامن لا و حقوق آمریکا مطرح است، ضابطه تعیین کننده ای نباشد.
ممکن است در فرایند تزاحم این دو حق، با توارد قواعد دیگری مثل قاعده «اقدام» یا «هشدار(تحذیر) نیز مواجه شویم که بر نتیجه مورد بحث و امکان سقوط حق بر حریم خصوصی تاثیر داشته باشد اما درجه تاثیر قاعده اقدام در هر دو سیستم به یک اندازه نیست و تابع درجه تاثیر اراده در قلمرو حیثیت معنوی در هر کدام از دو مجموعه حقوقی است.
در هرحال، آن چه در هردو سیستم مسلم است، حتی در فرض ثبوت حق بر پایش و نظارت محیط کار توسط کارفرما، اولاً، این حق صرفاً به موارد کاری و مربوط به محدوده کار است ؛ ثانیاً، وجود این حق، با امکان نشر یا بازنشر داده هایی که در فرآیند پایش تحصیل شده، در سطح عموم و در غیر موارد ضروری، مجاز تلقی نمی شود.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
On the one hand, the right of property of employer generally requires that any possession be permitted for him/her, even if the possession leads to the violation of the privacy of the workers and employees. On the other hand, respect for the privacy of individuals, including workers, requires that the confidentiality of their information and communications be protected and consequently, all of the actions violating privacy be forbidden. The question which arises here is how to act in the event of a conflict between these two rights? In the American law, most of the courts, with some considerations, take the employer's side on the basis of "the employer's right to own the workplace space", "the workshop policy right" as well as "the lack of confidentiality and lack of normal expectation of privacy". In Iranian law, it seems that on the one hand, the exercise of the employer's right, in practice, corresponds to the violation of another's right and loss, and on the other hand, the impossibility of exercising the supervision right is to the detriment of the employer and his interests. Therefore, based on the “rule of importance” the priority is given to the right of the one of more s9gnificance. In this regard, it can be said that the employer, in order to bring the two interfering rights together, can take actions to control the relationships among the workers inside the network under his supervision with the prior allowance or announcement. In this case, the electronic communication of workers can be considered within the scope of the "execution" (Eqdam) and "extinction of respect" (Esqat-e-Ehteram) rules. In this paper, through a descriptive-analytic method, the relationship between these two rights in the two mentioned systems is studied.
کلیدواژهها [English]
ارسال نظر در مورد این مقاله