نوع مقاله : علمی و پژوهشی
نویسندگان
1 عضو هیأت علمی گروه تجارت بین الملل
2 استادیار گروه حقوق خصوصی دانشکدگان فارابی دانشگاه تهران
3 دانشجوی دکتری رشته حقوق خصوصی دانشکدگان فارابی دانشگاه تهران
چکیده
داوری همواره به دو شیوه مرسوم، موردی و سازمانی، توسط اشخاص حقیقی انجام میشده لیکن اخیرا موضوع داوری شخص حقوقی مطرح شده است. به این معنا که شخص حقوقی به عنوان داور عمل کند نه مقام ناظر یا اداره کننده، بلکه رای داوری به نام او صادر شود. داوری شخص حقوقی در نظامهای حقوقی جایگاه یکسان و مشخصی ندارد. هدف پژهش این است با بررسی تطبیقی تصویر شفافی از جایگاه شخص حقوقی و محدودیتهای آن در ایفای نقش به عنوان داور ارائه دهد. روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی است. جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانهای و با مراجعه به قوانین، اسناد بین المللی، کتب و مقالات صورت گرفته است. یافتهها نشان میدهد در پذیرش داوری شخص حقوقی بین نظامهای حقوقی اختلافنظر وجود دارد. برخی کشورها به صراحت داوری را مختص شخص حقیقی میدانند. قانون نمونه آنسیترال و کنوانسیون نیویورک و برخی کشورها با رویکرد باز امکان پذیرش داوری شخص حقوقی را ایجاد کردهاند. طبق نتایج اگر مقررات حاکم بر داوری مقررات کشوری باشد که محدودیتی برای داوری شخص حقوقی ایجاد نکرده، شخص حقوقی میتواند به عنوان داور انجام وظیفه کند و اگر مقررات کشوری باشد که داوری شخص حقوقی را نمیپذیرد، ممکن است با ضمانت اجراهایی مثل فسخ رای یا عدم امکان اجرای آن روبهرو شود.
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
A comparative study of accepting a legal entity as an arbitrator
نویسندگان [English]
- Abdul Hossein Shirov Khozani 1
- Rahim Pilvar 2
- soroor mahamedi 3
2 University of Tehran (Pardis Farabi)
چکیده [English]
Arbitration is always done in two conventional ways, case and organizational, by natural persons, but recently the issue of legal person arbitration has been raised. Meaning a legal person acts as an arbitrator, not supervising or administering, but the arbitration award is issued in his name .Legal person, as an arbitrator does not have same and specific position in legal systems. In this article, we intend to provide a clear picture of the position of a legal entity and limitations in playing the role of an arbitrator through comparative analysis. This research is of theoretical type and the data collection is library and has been done by referring to enacted law, international documents, books and articles. The findings show that there is difference of opinion between legal systems regarding acceptance of legal entity arbitration. Some countries explicitly consider arbitration exclusive to a natural person. The UNCITRAL model law, the New York Convention, and some countries have created the possibility of accepting legal entity arbitration with an open approach. The research results show if the applicable law do not limit arbitration of a legal entity, the legal entity can perform its duties as an arbitrator and if the applicable law do not accept the arbitration of a legal entity, it may be faced with the legal sanctions such as annulment of the award or the impossibility of its execution.
کلیدواژهها [English]
- Arbitrator
- Capacity
- legal entity
- legal systems
- Iran
ارسال نظر در مورد این مقاله