نوع مقاله : علمی و پژوهشی
نویسندگان
1 دانشیار گروه حقوق خصوصی دانشگاه قم
2 دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه قم .
چکیده
سنتگرایی و مدرنیسم رویکردهای متمایزی در هستیشناسی، شناختشناسی و انسانشناسی برگزیدهاند. این نوشتار نسبت این تمایز در روششناسی حقوقی را بررسی میکند و به این پرسش پاسخ میدهد که روششناسیِ مدرن چه فرایندی را سپری کرده و این فرایند چه تأثیری بر روششناسیِ حقوقیِ مدرن بر جای گذاشته است و آیا این تأثیرها ماهیت حقوق مدرن و حقوق سنّتی اسلام را متأثر ساخته است؟ رهیافت این پژوهش مدرنیسم را جایگزینی شناختشناختی با هستیشناسی میداند که خود را در قالب پژوهش باز مینماید و پارادایم علمِ فیزیکمحور را به دیگر علوم تسرّی میدهد. حقوق مدرن نیز خود را علم بهمثابة روش اثباتی معرفی میکند که حقوقی متمایز، عینی، سکولار و رسمیشده را شکل میدهد؛ در حالی که حقوق سنّتی با پذیرش متافیزیک، روش را کاشف از واقع میداند، نه ایجادکنندة آن. در این رویکرد حجیت قطع مشروعیتبخش روششناسی است که آن را غیرمتمایز و غیرعینی، ذیل الهیات و ملتزم به گزارههای دینی و اخلاقی میکند.
تازه های تحقیق
مدرنیسم با نفی متافیزیک بنیان متفاوتی در اندیشة بشری پیمیریزد و ضمن تقدم شناختشناسی بر انسانشناسی و هستیشناسی، با طرح انسان بهعنوان محور شناخت و ملاک اعتبار آن، سوبژکتیویته را بهعنوان امر بنیادین مطرح میکند. در نتیجه، شناخت در روش خلاصه میشود و با پارادایمشدنِ علوم تجربی، روش فیزیکمحور مبنای پژوهش در تمامیِ علوم میشود.
محوریت روش عینیِ واقعیتگرا به حقوق نیز راه مییابد. از این رو، با نفی امر قدسی و قطع ارتباط با امر ثابت و حتی در مراحل بعد با نفی امر ثابت طبیعی، راه بر سلطة روش و اصالت اثبات هموار میشود. با اصالتبخشیدن به قانون و فرایند رسمی و شکلیِ آن حقوق بهمثابة روش نیز مطرح میشود. در این معنا حقوق دقیقا و صرفا همان چیزی است که از فرایند تصویب شکلی حاصل شده است. از این منظر اعتبار روش حقوقی در حفظ فرمگرایی و رعایت ضوابط شکلی است. در این معنا حقوق از اخلاق، دین و سیاست متمایز میشود و عینیت مییابد.
در مقابل حقوق سنّتی اسلامی قائل به نفسالامر میشود که عبارات کتاب و سنّت کاشف از آن هستند. شناختشناسی ذیل هستیشناسی قرار میگیرد و روش درصدد کشف حکم شارع برمیآید. اعتبار روش با محک حجیت قطع سنجیده میشود و تعبّد و عقل در کنار هم قرار میگیرند. روششناسی اسلامی حقوق را ذیل الهیات و همسو با اخلاق قرار میدهد.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
The Effect of Distinction between Modern Law and Traditional Law on Legal Methodology
نویسندگان [English]
- mohamad mazandarani 1
- safieh mollabashi 2
2 Qom university
چکیده [English]
Traditionalism and Modernism take different approaches with regard to ontology, epistemology and anthropology. This writing considers the relation between these two and answers the question that which process followed by the modern methodology and what was its effect on modern legal methodology and do these influences affect the nature of modern law and the Islamic traditional law? The outcome of this investigation considers Modernism as replacing ontology by epistemology, that represents itself in research and renders the paradigm of physics-based into other sciences. Modern law presents itself as positive-method science. The positive-method science forms formal and objective law. In addition, positive-method science shapes differentiated and secular law. On the other hand, traditional law accepts metaphysics and considers the method as discoverer, not creator. In this approach, Hojiat or integrity of certainty legitimates Islamic methodology that makes it a unified-nonobjective science, under theology and obliged in religious and moral matters.
کلیدواژهها [English]
- traditional law
- "modern law
- "methodology
- "usul-Al feqh
- "egal positivism
ارسال نظر در مورد این مقاله