نوع مقاله : علمی و پژوهشی
نویسندگان
1 استاد گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق ،دانشگاه قم.
2 دانشیارگروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق ،دانشگاه قم
3 دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشکده حقوق،دانشگاه قم.
چکیده
انعقاد قرارداد پرواز با نماد مشترک (کدشیرینگ) با سایر شرکت های هواپیمایی بین المللی و داخلی، ابتدا به عنوان شیوه ای برای تبلیغات پا به عرضه ظهور گذاشت و در حال حاضر به عنوان یک رویکرد استراتژیک برای به دست آوردن سهم بازار و به دنبال آن ایجاد یک وضعیت مسلط در بازار خدمات حمل هوایی به کار میرود. یکی از مسائل حقوقی این توافقات، شبهه ضدرقابتی بودن آن هاست. نتایج این پژوهش که مطالعه تطبیقی موضوع در نظام های حقوقی موردنظر به روش توصیفی و تحلیلی است، نشان میدهد که برحسب نوع توافق و ویژگیهای خاص آن ، قلمرو فعالیت و سهم طرفین از بازار، هر دو جنبه رقابتی و ضدرقابتی این قراردادها محتمل است. افزون بر این، اگرچه حقوق رقابت در نظامهای مختلف حقوقی موضع شفاف و روشنی را در خصوص این نوع توافقات اتخاذ نکرده است، ولی از منظر حقوقی، چنین توافقاتی باید برحسب مورد بررسی گردد و از ارائه یک حکم کلی برای تمامی مصادیق آن، باید پرهیز نمود.
تازه های تحقیق
در تطبیق قراردادهای پرواز با نماد مشترک بر قواعد حقوق رقابت در نظام های حقوقی مورد بررسی، نتایج ذیل حاصل آمد:
الف)در بازارهای متمرکز هر قرارداد کدشیر پتانسیل ایجاد اثرات محدود کننده بر را رقابت دارد به ویژه هنگامی که در بردارنده تصمیمات مشترک بر قیمت، ظرفیت،جدول زمانی، بازاریابی و سایر موضوعات حساس رقابتی باشد و به مسیرهایی که توسط تعداد اندکی از شرکت های هواپیمایی رقیب انجام می شود، مربوط باشد. همچنین ممکن است این قرارداد مشمول ممنوعیت های حقوق رقابت در سوء استفاده از وضعیت مسلط شود به نحوی که این توافق در ایجاد، حفظ یا تقویت قدرت بازاری شرکاء موثر باشد ولی در هر حال توصیف رقابتی یا ضد رقابتی بودن آن مستلزم بررسی موردی می باشد.
ب) در حقوق ضد تراست ایالات متحده آمریکا، وزارت دادگستری و سازمان حمل و نقل هوایی مسئولیت اعطای مجوز قرارداد کدشیر بین شرکت های هواپیمایی و بررسی آن را به عهده دارند و موافقت نهایی با این قرارداد مشروط به تامین منفعت عموم و انطباق با سیاست حمل و نقل بین المللی است.
ج) در اتحادیه اروپا سیاست کمیسیون در مقابل این قراداد در پرده ای از ابهام قرار دارد و تاکنون راهنما یا معافیت جمعی در مورد قرارداد کدشیر به تصویب کمیسیون نرسیده است و از دعاوی مطرح شده نیز نمی توان پی به رویه کمیسیون برد.
د) در حقوق ایران مقررات خاصی در زمینه قرارداد پرواز با نماد مشترک وجود ندارد و این نوع توافقات در ادبیات حقوقی ما، آن چنان که بایسته است شناخته شده نیست. ناشناخته بودن این شیوه توافق در حقوق هوایی ایران و عدم اهتمام حقوقدانان به بررسی آن، باعث گردیده که ابعاد حقوقی این قرارداد و مسائل آن در حقوق ایران مورد اهمال قرار گیرد.با این حال، بر اساس موازین حقوق رقابت ایران مقرر در فصل نهم قانون اجرای سیاست های کلی اصل (44)، برخی از مصادیق این قرارداد ، همانند قرارداد پرواز با نماد مشترک موازی در مسیر اصلی، پتانسیل اخلال در رقابت را داراست و در فرض ایجاد تمرکز در بازار خدمات حمل هوایی و تسلط شرکت های ذیربط بر این بازار، در صورت سوء استفاده آنها از این موقعیت، مشمول ضمانت اجراهای مقرر در ماده (61) قانون یادشده می شود. از منظر فقه امامیه، این قراردادها در صورتی که سبب تسلط شرکت هواپیمایی بر بازار و ایجاد توان تعیین قیمت و کرایه حمل به ضرر مشتریان، فراتر از مکانیسم طبیعی بازار شوند، براساس قاعده منع تسعیر و قاعده لاضرار ، دولت می تواند اقدامات لازم را به منظور تنظیم بازار و رفع اضرار صورت دهد.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
Codeshare Agreements from the Prospective of Competition Law: A Comparative Study in Law of Iran, US Law and Law of EU
نویسندگان [English]
- Ebrahim Abdipour Fard 1
- mohammad salehi mazanarani 2
- kholoood deriss 3
1 Professor, Department of Private Law, Faculty of Law, University of Qom.
2 Associate Professor, Department of Private Law, Faculty of Law, University of Qom.
3 Ph.D. Student in Private Law, Faculty of Law, University of Qom.
چکیده [English]
Conclusion of codeshare agreement between international and domestic airlines at first was emerged as a way to advertising, but currently it is used as a strategic approach to gain market share and consequently creating a dominant position for airline services market. One of the legal issues of these agreements is doubt raised about their anti-competitive nature. The results of this research, that is a comparative study of the subject in related legal systems in a descriptive-analytic method, indicate that based on the type of the agreement and its specific characteristics, scope of activity and parties’ share in the market, both aspects-competitive and anticompetitive- are probable in these agreements. Furthermore, although competition law has no clear position as to these types of agreements in various legal systems, legally speaking, such agreements should be investigated case by case and a general rule should not be prescribed for all of their examples.
کلیدواژهها [English]
- Code Sharing
- Designated Code
- Dominant Position
- Competition Law
ارسال نظر در مورد این مقاله