نوع مقاله : علمی و پژوهشی
نویسندگان
1 دانشیار گروه حقوق جزا و جرمشناسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران.
2 دانشجوی دکتری حقوق جزا و جرمشناسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران .
3 دانشجوی دکتری حقوق جزا و جرم شناسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران.
چکیده
تازه های تحقیق
فناوری در بسیاری از حوزهها از جمله صنعت خودروسازی، به سرعت در حال پیشرفت است. خودروهایی که از هوش مصنوعی به عنوان جایگزینی برای راننده انسانی استفاده میکنند و به آنها خودروی خودران گفته میشود به مرحله تولید رسیدهاند. این سیر سریع پیشرفت منجر به ظهور چالشهای حقوقی شده است. یکی از مسائل نو ظهوری که اندیشمندان حقوق کیفری با آن مواجه هستند این است که با توجه به این موضوع که دستورالعملها از قبل به خودران داده شده است و فرضهایی که میتواند منتهی به ایراد صدمه عمدی شود از قبل توسط دانشمندان و متخصصان پیشبینی و بررسی شده است و برنامهنویس با توجه و التفات و در واقع بهطور خاص برای شرایط بحرانی (اضطراری) دستورالعملهای خودران را مینویسد، برنامهنویسان چگونه الگوریتمهای خودران را برنامهریزی کنند که تصادفات آنها که متضمن جنایت نسبت به افراد است موجب مجازات برنامهنویس نشود و در واقع واکنش هوش مصنوعی طبق قوانین کیفری مجاز شناخته شود. موقعیتهای بحرانی بسیاری را میتوان متصور شد که برنامهنویس خودروی خودران باید راجع به نوع واکنش خودران در آن شرایط تصمیمگیری کند که در واقع به عنوان مهمترین چالشها در برنامهدهی به خودرانها شناخته میشود.
آمادگی شاخههای مختلف علم حقوق در مواجه با فناوریهای نوین به منظور بستر سازی مناسب امری حیاتی است. در خصوص خودروهای خودران باید بیان داشت که با استفاده از حقوق کیفری ماهوی کنونی در نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران که عمدتاً در قانون مجازات اسلامی متبلور شده و مبانی و قواعد فقهی ، میتوان چهارچوب نظری متناسب جهت دفع مسئولیت کیفری از برنامهنویسان خودروهای خودران را ترسیم نمود. ضمان و مسئولیت کیفری جنایات ناشی از برخورد خودرانها با انسان که با برنامهریزی قبلی صورت میگیرد و مصادیق آن که اصولاً دوران امر میان محذورین، اقل و اکثر یا اهم و مهم است بر مبنای قواعد فقهی قابل رفع است. به عبارتی، بر اساس قاعده اضطرار طراحان الگوریتمهای خودران در صورت دفع ضرر بزرگتر که میتواند به دلیل حفظ جان انسانهای بیشتر و قتل افراد کمتر و یا ترجیح حفظ جان انسان مقطوع البقاء در برابر انسان محتمل البقاء باشد، از مسئولیت کیفری مبرا خواهند بود. با این حال خودران نمیتواند به منظور حفظ نفوس بیشتر که مقصر هستند عمداً به عابر بیتقصیر صدمه وارد کند. علت آنکه، عابران پیاده مقصر از باب قاعده اقدام، خود را در معرض خطر قرار داده و مسئولیتی متوجه برنامه ریزان خودران نخواهد بود، به عبارتی صدمه مستند به خود آنهاست و نه خودران، کما اینکه اگر به جای خودران یک خودرو با راننده انسانی نیز در این وضعیت قرار گیرد، طبق ماده (504) قانون مجازات اسلامی درصورت داشتن مهارت، سرعت مجاز و رعایت سایر مقررات مربوطه مسئولیت کیفری و حتی مدنی نخواهد داشت، همچنین با توجه به تبصره (2) ماده مذکور این مقرره میتواند در خصوص خودران نیز به کار گرفته شود.
تبیین قواعد حاکم بر رفتار خودرانها و سایر رباتها که عملکرد آنها بر مبنای تصمیمگیریهای هوش مصنوعی صورت میگیرد یک اولویت اساسی برای کشور ما در کوتاه مدت است. در آینده نزدیک، گستره عظیمی از خدمات توسط فناوریهای مرتبط با هوش مصنوعی ارائه خواهد شد که خودرانها تنها بخشی از آن هستند. عدم آمادگی نظام حقوقی موجب تشتت آراء و در نتیجه بیمیلی صنایع داخلی در جهت حرکت به سمت عملیاتیسازی فناوریهای نوین به علت ریسک بالای سرمایهگذاری میگردد. به عبارتی، دانشمندان و سرمایهگذاران در حوزه فناوریهای نوین از جمله خودرانها، با ملاحضه تشتت آراء و عدم اطمینان از برائت از مسئولیت کیفری و مدنی نمیتوانند با خاطری آسوده در جهت توسعه این قبیل فناوریها اقدام نمایند و بدین صورت کشور از مزایای عظیم استفاده از هوش مصنوعی در عرصههای گوناگون محروم خواهد ماند. در نهایت بر ضرورت اقدام کنشی در این زمینه تاکید میشود، بدین معنا که پیش از ورود نخستین خودرانها و سایر فناوریهای مبتنی بر هوش مصنوعی به کشور، لازم است با استفاده از تجربیات سایر کشورها و مباحثات حقوقی در جریان، نظام حقوقی آمادگی لازم و کافی را به منظور پذیرایی از این دست فناوریها را کسب نماید.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
Developments in transportation industry and computer science have caused the production of cars that do not need human drivers, and instead are driven by artificial intelligence. In this case, the programmer has to predict the situations in which a potential accident is expected previously and provide training to ensure the self-driving cars’ reactions are in compliance with the law. In possible scenarios, which could occur during driving, reacting in compliance with the law is a fundamental challenge that should be settled by lawyers so that the programmer set the self-driving car’s algorithms according to the lawyers’ proposal in a way that probable accidents do not lead to his/her criminal responsibility. Considering this fact, in the present article by using library resources and through a descriptive-analytic method, depiction of potential scenarios, including cases in which the self-driving car is set up to make a choice between hitting two distinct groups of people is dealt with. Finally, paying attention to foundations of domestic law and precedents relative to homicide-by-necessity in common law system, we are seeking to answer these challenges. As such, it is attempted to present the necessary theoretical perspective in order to make Iran’s legal system ready for the entry of self-driving cars and to reduce the risk for designers and investors’ activities in this field through eliminating the criminal responsibility caused by accident of self-driving cars with human based on necessity rule.
کلیدواژهها [English]
ارسال نظر در مورد این مقاله