نوع مقاله : علمی و پژوهشی
نویسندگان
1 استادیار گروه حقوق، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه محقق اردبیلی .
2 دانشیار گروه حقوق، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه سمنان.
چکیده
تازه های تحقیق
پس از نقض تعهّدی قانونی یا قراردادی از سوی عامل رفتار زیان بار، وظیفه مقابله با خسارت بر عهده زیان دیده بیگناه مستقرّ میشود. به تعبیر دیگر، استقرار این تکلیف بر دوش زیاندیده منوط به عهد شکنی متعهّد (عامل زیان) است.
با نقض تعهّد عمومی قانونی یا قراردادی و آگاه شدن زیان دیده از این امر، اقدام به مقابله با خسارت منوط به این است که وی امکان متعارف مقابله را داشته باشد و در صورتی که مقابله با زیان خطری برای او داشته باشد یا مایه کسر شأن و تحقیر و یا عسر و حرج گردد و یا هزینه های نامتعارف داشته باشد، منتفی است. حتی اگر هزینههای مقابله متعارف باشد، اما در توان زیان دیده نباشد، تکلیف مقابله با خسارت از عهده وی ساقط است.
تکلیف زیان دیده برای مقابله با خسارت تعهّد به وسیله است و عدم حصول نتیجه، کوتاهی در مقابله با زیان محسوب نمی شود و در رویه قضایی آمریکا به این امر اشاره شده است. در حقوق ایران نیز ماده (15) قانون بیمه، ماهیت اقدام بیمه گذار زیاندیده و تکلیف وی را اقدام به وسیله میداند و نه اقدام به نتیجه. تنها متعارف بودن اقدام و تلاش معقول خواهان کفایت می کند و ضرورتی ندارد که اقداماتش منتج به نتیجه شود. ملاک و ضابطه اقدام متعارف، رفتار شخص متعارف در موقعیتی مشابه موقعیت متعهّدله (زیاندیده) است.
در خصوص نقض قابل پیشبینی قرارداد در حقوق ایران خلأ قانونی وجود دارد و به تبع آن بحث درباره اجرای قاعده مقابله با خسارت به هنگام نقض قابل پیشبینی سالبه به انتفاع موضوع است. در کنوانسیون بیع بین المللی کالا وین 1980 نیز نقض قابل پیش بینی پذیرفته شده و ضروری است که قانونگذار ایران با تحوّلات اجتماعی، اقتصادی و حقوقی همگام شده و مقرّرات مناسبی را در این راستا تصویب نماید. پذیرش صریح قاعده مقابله با خسارت و وضع و پیشبینی مقررات جامع در زمینه شرایط اعمال قاعده بسیار ضروری است.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
In times of the breach of a legal or contractual obligation by the injuring party, the injured party should act as a reasonable person and take conventional steps to prevent avoidable damages. This duty begins when an obligation is breached and the promisor become aware of the breach of the obligation and is capable to mitigate the damages. Given the lack of explicit prediction for mitigation of damages in Iran’s law, naturally, the terms and procedures of mitigation of damages have not been clarified too. Under what circumstances, the duty to mitigation of damages is imposed on the injured party? If the injured party is incompetent, who will take the responsibility for mitigation of damages? Is it possible to enforce the rules of damages in cases of likely breach of contract? Is the obligation of the injured party to mitigate the damages an obligation to means or an obligation to ends? A Comparative study of the American law and these and similar questions can, while identifying its strengths and weaknesses, help the case law and the legislator in clarifying the mitigation of damages rule.
کلیدواژهها [English]
ارسال نظر در مورد این مقاله