نوع مقاله : علمی و پژوهشی
نویسنده
دانشیار گروه حقوق جزا و جرم شناسی، دانشگاه علوم قضایی و خدمات اداری.
چکیده
تازه های تحقیق
امروزه به رسمیت شناختن حق بیمار بر تصاویر اقدامات درمانی او بهعنوان یکی از مهمترین حقوق بیمار در نظامهای حقوقی کشورهای مختلف به رسمیت شناختهشده است. تأکید بر اخذ یک رضایت آگاهانه از بیمار یا سرپرست قانونی وی بهمنظور استفاده از تصویر او از دو جهت حائز اهمیت است. نخستین جهت، احترام به شأن منزلت انسان و محترم شمردن حق حریم خصوصی و مالکیت فرد بر تصاویرش بهعنوان حقوق غیرقابلانکار بشریت است. جهت دوم، جلوگیری از ایجاد اختلاف میان بیمار و پزشک او به دلیل استفاده بدون رضایت از تصاویر و درنتیجه مسئولیت حقوقی و اخلاقی پزشک است. فقدان یا کمبود آگاهی کارکنان درمانی از نحوه صحیح استفاده از تصاویر بیمار هرچند با حسن نیت، میتواند نتایج جبرانناپذیری برای بیمار داشته باشد. بااینحال، عکسبرداری از بیمار، پزشکان را قادر میسازد تا مشاهدات خود بهویژه موارد جدید یا نادر را با سایر پزشکان و دانشجویان در میان بگذارند. این عمل آگاهی فزایندهای از تظاهرات مختلف یک بیماری و وضعیت متفاوت بیماران در یک بیماری خاص را در اختیار جامعه پزشکی قرار میدهد. دلیل اینکه عدهای از بیماران برای تهیه عکس انتخاب میشوند اغلب به لحاظ وضعیت غیرعادی (ویژه) آنها است. در جهانی که افراد به دلیل غیرعادی بودن کنار گذاشتهشده و منزوی میشوند یا مورد تبعیض قرار میگیرند، ضروری است که از هویت آنها محافظت شود. با درک اینکه این تصاویر فرصتهای آموزشی بینظیری را فراهم میکند اما احتمال دارد در حین عکسبرداری یا تهیه فیلم هویت بیمار در معرض افشا قرار گیرد. از همین رو، بیمار باید آگاهی کاملی از عواقب استفاده از تصاویرش داشته باشد و بر اساس این آگاهی در این خصوص تصمیم بگیرد. با توجه به مطالب پیشگفته، یک رضایت آگاهانه و صحیح از سوی بیمار برای استفادههای آتی از تصاویر او باید حاوی پنج ویژگی اساسی باشد که عبارتاند از:
مستفاد از ارزیابیهای معموله میتوان تعریفی نوین و مطلوبی از حق مورد بررسی ارائه نمود. بر این مبنا، حق محرمانگی تصاویر درمانی بیمار عبارت است از: «محق بودن بیمار برای محفوظ نگاهداشتن تصاویر اقدامات درمانی خود در چارچوب ضوابط قانونی».
از نگاه حقوقی و موازین اسلامی صرفنظر از فقدان نص صریح مرتبط با موضوع این پژوهش (مانند موارد متعدد دیگر که بدون تردید نهتنها حاکی از وجود شائبه نیست، بلکه امری معقول و منطقی است.)، استفاده از عمومات ضرورت حفظ اسرار اشخاص و تأکید بر آن بهموجب آیات قرآن کریم و روایات معصومین سلام الله علیهم اجمعین و بهعنوان یک خصلت شایسته ایمانی و منتسب به ذات اقدس حق (ستار بودن)، برای احراز ممنوع دانستن شرعی نقض حق محرمانگی موصوف کافی خواهد بود.
از منظر حقوقی نیز، برای جرم دانستن رفتار مورد بحث، با رعایت اصول و موازین حقوق کیفری ضروری است که نسبت به جرم انگاری با تدوین عنصر قانونی جرم با عبارت: «نقض حق محرمانگی تصاویر درمانی بیمار» در قالب یک ماده مستقل و یا یک تبصره در قوانین مرتبط، بهویژه قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) بهعنوان ماده (۶۴۸) مکرر و یا ماده (۶۴۹) و یا تبصره ماده (۶۴۸) کنونی اقدام گردد.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
نویسنده [English]
The use of images taken by the physician during the treatment and care of the patient can endanger the patient's privacy and image rights and lead to the disclosure of the patient's identity. The right to confidentiality of the patient's image therapy in the legal sphere is included in the category of the right to personality and in the realm of Islamic law is in the category of the sin against mankind. On the other hand, these images provide a unique opportunity for physicians in education and research. Given that based on the rights of persons to their image, no one can take a photo or video without the consent of a person, today, some domestic legal systems have provided the conditions for proper use of patient images to protect patients' rights and prevent possible disputes between physician and patient. Non-disclosure of patient identity, informed consent, and safe maintenance are the three main conditions in using patient images. Due to the necessity of finding the right to privacy of patient medical images, the present study, through a descriptive-analytic method, aims to achieve the principles and criteria of protection of this right for legislation in Iran by reviewing and analyzing the results of scientific theories and legal approaches of international centers such as the International Committee of Medical Journal Editors and the Canadian Medical Protective Association has considered and western countries such as Australia, England, and Canada.
کلیدواژهها [English]
ارسال نظر در مورد این مقاله