نوع مقاله : علمی و پژوهشی
نویسندگان
1 دانشیار گروه حقوق خصوصی و اسلامی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران.
2 دانشجوی مقطع دکتری حقوق خصوصی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران.
چکیده
ایجاد سازمانهای منطقهای، یکی از مهمترین ابزارهای بسط توسعه اقتصادی و تجاری کشورهای همسود است. گسترش روابط اقتصادی نیازمند بکارگیری ابزارهای گردش ثروت یعنی، قراردادهای تجاری بینالمللی مانند بیع، حملونقل و بیمه میان کشورهای همپیمان است. در صورت بروز اختلاف در اجرای قراردادهای یاد شده، امکان مراجعه به دادگاههای هر یک از کشورهای ذینفع، راهحل سنتی و البته نه چندان کارآمد است. در مقابل، گرایش روزافزون بازرگانان به درج شرط انتخاب دادگاه در قراردادها و توافق بر صلاحیت یکی از دادگاههای صالح و حتی ناصالح، شیوهای نسبتاً نوین و کارآمد است. لیک، پرسش آنست که کدام سازمانهای منطقهای در به رسمیت شناختن این عرف تجاری گام برداشتهاند؟ همچنین، اسناد این سازمانها چه شرط یا شرایطی را برای اعتبار توافق زبریاد و صلاحیت قضایی ناشی از آن پیشبینی کردهاند؟ در نهایت، راهحل اسناد منطقهای در صورت وقوع تعارض منابع با یکدیگر چیست؟ واقعیت آن است که بیشتر سازمانهای مستقر در قاره اروپا و آمریکا به پذیرش توافقات کتبی یا الکترونیکی در زمینه انتخاب دادگاه روی آوردهاند و آنرا موجد صلاحیت انحصاری دادگاه منتخب میدانند. شناسایی جایگاه صلاحیت توافقی میتواند الگوی مناسبی برای آن دسته از سازمانهای منطقهای باشد که کشور ایران به عضویت آنها درآمده است. گذشته از این، شناسایی اسناد معتبر در این حوزه، دادگاههای ایرانی را در صورت رویارویی با دعاوی اجرای آرای خارجیِ مبتنی بر صلاحیت توافقی یاریرسان است.
تازه های تحقیق
با به رسمیت شناختن توافق انتخاب دادگاه در عهدنامههای سازمانهای منطقهای اروپا و آمریکا، اینک صلاحیت توافقی به عنوان یکی از معیارهای صلاحیت قضایی بینالمللی در سطح گستردهای پذیرفته شده است. با مقایسه این اسناد نتایج ذیل حاصل شده است: نیل به صلاحیت توافقی از طریق انعقاد قرارداد انتخاب دادگاه و یا حضور عملی خوانده در دادگاه مورد مراجعه خواهان میسور است. توافق انتخاب دادگاه از قرارداد پایه مستقل است و از ایرادات مربوط به اعتبار قرارداد اصلی متأثر نخواهد شد. اصل بر آنست که توافق اشخاص مفید رسیدگی انحصاری برای دادگاه منتخب است مگر آنکه طرفین وارونه آن سازش کرده باشند. طبع توافق انتخاب دادگاه بیشتر درخور فعالیتهای تجاری بینالمللی است و برای فعالیتهای غیرتجاری و یا اشخاص با موقعیت نابرابر چندان مناسب نیست؛ مگر آنکه با محدودیتهایی از جمله لزوم توافق بر دادگاه محل اقامت یا سکونت ایشان و یا موکول کردن چنین توافقی به پس از وقوع اختلاف همراه باشد. صلاحیت توافقی نباید و نمیتواند مقررات مربوط به صلاحیتهای انحصاری به ویژه دعاوی مربوط به اموال غیرمنقول را نقض کند. اعتبار ماهوی توافق انتخاب دادگاه تابع مقررات کشور دادگاه متتخب از جمله قواعد حل تعارض آنست. از لحاظ شکلی، توافق انتخاب دادگاه باید به صورت مکتوب تنظیم یا تصدیق شود؛ هرچند شیوه مبتنی بر عرف تجاری مستمر و یا ابزارهای الکترونیکی بادوام نیز پذیرفتنی است. به این ترتیب، دادگاههای ایرانی میتوانند در مواجهه با پروندههای اجرای احکام خارجیِ مبتنی بر صلاحیت توافقی، با اشراف بیشتری به دعاوی مطروحه رسیدگی کنند. وانگهی، اسناد یاد شده میتواند الگوی مناسبی برای سازمانهای منطقهای همپیمان ایران در زمینه صلاحیت مستقیم یا غیرمستقیم قلمداد شود.
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
A Study of the Status of Choice of Court Agreement in Regional Organisations Instrumens
نویسندگان [English]
- farhad iranpour 1
- sayyed hossein asadi 2
1 Associate Professor, Department of Private Law, Faculty of Law and Political Sciences, University of Tehran. driranpour7@gmail.com.
2 PhD Student of Private Law, University of Tehran (Corresponding Author). s.hosseinasadi@ut.ac.ir
چکیده [English]
The establishment of regional organizations is one of the most important tools for the economic and trade development of the commonwealth of independent States. The expansion of economic relations requires the use of tools of wealth circulation, i.e., international commercial contracts such as sale, transportation, and insurance between allied countries. In the event of a dispute between the parties over the implementation of these contracts, filing a lawsuit in the courts of each of the interested countries is a traditional and, of course, not very efficient solution. In contrast, the growing tendency of merchants to include the clause of choosing a court in contracts and agreeing on the jurisdiction of one of the competent and even incompetent courts is a relatively new and efficient method. However, the question is which regional organizations have taken steps to recognize this business practice? Also, what conditions do the instruments of these organizations provide for the validity of the mentioned agreement and the resulting jurisdiction? Finally, what is the solution to regional instruments in the event of a conflict of resources? Recognition of the status of consensual jurisdiction can be a good model for those regional organizations to which Iran is a member. In addition, identifying credible instruments in this area will assist Iranian courts in dealing with cases of enforcement of foreign judgments based on consensual jurisdiction.
کلیدواژهها [English]
- International Adjudicatory Jurisdiction
- Jurisdiction Clause
- Exclusive Juridiction
- European Union
- Logano Convention
دوره 40، ش3.
to the case law of the European Court of Justice. T.M.C. Asser Press; Cambridge University Press.
pp. 87-106). Springer International Publishing.
ارسال نظر در مورد این مقاله