تعلیق حقوق بشر در وضعیت‌‌های اضطراری؛ هم‌سنجی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران با میثاق بین‌‌المللی حقوق مدنی و سیاسی

نوع مقاله : علمی و پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه حقوق عمومی، دانشکده حقوق، دانشگاه قم .

2 استادیار گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، دانشگاه قم.

3 دانشجوی دکتری حقوق عمومی، دانشکده حقوق، دانشگاه قم.

چکیده

معاهدات حقوق بشری واجد شرط تعلیق، از جمله میثاق بین‌‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، در حالی که به دولت‌‌های عضو، اجازه داده‌اند تا در وضعیّت‌‌های اضطراری، اجرای برخی از حقوق و آزادی‌‌ها را به حالت تعلیق در آورند، اصولی را مقرّر داشته‌اند که باید از سوی دولتها برای إعمال تعلیق رعایت شوند. هدف از پیش‌‌بینی چنین اصولی، پیشگیری از سوء استفاده از حقّ تعلیق و نقض گسترده‌‌ی حقوق بشر توسّط دولتها به بهانه‌‌ی وجود شرایط اضطراری می‌‌باشد. اصول حاکم بر إعمال تعلیق را می‌‌توان به دو دسته‌‌ی کلّی اصول ماهوی و اصول شکلی تقسیم نمود. اصول ماهوی حاکم بر إعمال تعلیق عبارتند از: اصل تهدید استثنائی، اصل تناسب، اصل رعایت سایر تعهّدات بین‌‌المللی، اصل عدم تبعیض و اصل حقوق غیر قابل تعلیق. اصول شکلی حاکم بر إعمال تعلیق نیز عبارتند از: اصل إعلام و اصل گزارش دهی. اجرای دقیق این اصول نیازمند ورود آنها به نظام‌‌های داخلی، به ویژه در قوانین اساسی کشورها می‌‌باشد. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز در اصل (79) خود به موضوع اعمال محدودیت‌‌های ضروری در زمان جنگ و شرایط اضطراری نظیر آن پرداخته است. در این مقاله، مسئله‌‌ی جایگاه وضعیت‌‌های اضطراری در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و انطباق آن با مقررات میثاق بین‌‌المللی حقوق مدنی و سیاسی در رابطه با تعلیق حقوق بشر در وضعیت‌‌های اضطراری، به روش تحلیلی تطبیقی، مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که اصل (79) قانون اساسی ایران انطباق کمی با ماده (4) میثاق بین‌‌المللی حقوق مدنی و سیاسی دارد و می‌‌تواند در بازنگری محتمل در آینده، مورد اصلاح قرار گیرد.

تازه های تحقیق

«شرط تعلیق» در میثاق بین‌‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، به دولتهای عضو این معاهده اجازه می‌‌دهد که در وضعیّت‌‌های اضطرار عمومی، اجرای برخی از حقوق و آزادی‌‌های بشری را به حالت تعلیق در آورند. توسّل دولتها به شرط تعلیق بدون ضابطه نمی‌‌باشد بلکه باید اصول و ضوابط معیّنی از سوی آنها رعایت گردد. این اصول به دو دسته‌‌ی کلّی اصول ماهوی و اصول شکلی تقسیم می‌‌شوند. رعایت این اصول و ضوابط، امیدواری به عدم سوء استفاده از وضعیّت‌‌های اضطراری و شرط تعلیق، توسّط دولتها را افزایش می‌‌دهد. اجرای این اصول و ضوابط نیازمند ورود آنها به نظام‌‌های داخلی، به ویژه در قوانین اساسی کشورها می‌‌باشد. درهم‌سنجی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران با میثاق بین‌‌المللی حقوق مدنی و سیاسی این نتیجه حاصل شد که اصل (79) قانون اساسی ایران در انطباق کامل با اصول و ضوابط پیش‌‌بینی شده در ماده‌‌ی (4) میثاق بین‌‌المللی حقوق مدنی و سیاسی نمی‌‌باشد. ضروری است در بازنگری مجدد قانون اساسی ایرادات و نقایص اصل (79) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مرتفع گردد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Derogation of Human Rights in Emergency Situations; A Comparative Study of the Constitution of the Islamic Republic of Iran and the International Covenant on Civil and Political Rights

نویسندگان [English]

  • ِDawood Mohebbi 1
  • Seyed Ali Asghar Rahimi 2
  • Parvin Zarei 3
1 Assistant Professor, Department of Public Law, Faculty of Law, University of Qom.
2 Assistant Professor, Department of Private Law, Faculty of Law, University of Qom.
3 PhD Student in Public Law, Faculty of Law, University of Qom.
چکیده [English]

Human Rights treaties which contain derogation clause, albeit allowing the derogation of some rights and freedoms in states of emergency, have provided some principles that must be observed by the States Parties for the derogation clause to be applicable. The purpose behind the prevision is the prevention from abuse of derogation right and gross violation of human rights by States under pretext of the existence of emergency situations. These principles can be divided into two general categories: substantive and procedural. The substantive principles are: the principle of exceptional threat, the principle of proportionality, the principle of observation of other international obligations, the principle of non-discrimination, the principle of good faith and the principle of non-derogable rights. The procedural principles are: the principle of proclamation and the principle of notification. Strict implementation of these principles requires their entry into domestic systems, especially in the constitutions of countries. Article 79 of the Constitution of the Islamic Republic of Iran also deals with the application of necessary restrictions in times of war and similar emergencies. In the study, the issue of the status of emergency situations in the Constitution of the Islamic Republic of Iran and its compliance with the provisions of the International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR) relating to the suspension of human rights in emergency situations has been examined comparatively. Findings indicate that Article 79 of the Iranian Constitution is slightly in line with Article 4 of the ICCPR and could be amended in a possible future revision.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Derogation
  • Human Rights
  • States of Emergency
  • Iranian Constitution
  • ICCPR

مراجع

ابدی، سعیدرضا، 1386ش، نگاهی به مقررات اضطراری در کشور ترکیه، فصلنامه حقوق اساسی، سال 4، ش 8.
پشمی، بهرام، 1399 ش، تعلیق تعهدات حقوق بشری دولتها در وضعیت‌‌های اضطراری عمومی، بحران کووید 19، فصلنامه پژوهش حقوق عمومی، ش67.
جلالی، علیرضا، ابوعطا، محمد، 1399ش، وضعیت اضطراری و محدودیت حقوق بنیادین: بررسی اقدامات حکومت ایتالیا در مقابله با بیماری کووید 19، فصلنامه پژوهش حقوق عمومی، ش67.
غمامی، سیدمحمد مهدی، 1399ش، مطالعه تحلیلی الگوهای مدیریت وضعیت‌های اضطراری مخل بهداشت و سلامت عمومی، فصلنامه تعالی حقوق، سال11، ش2.
قربان‌نیا، ناصر، 1387 ش، حقوق بشر و حقوق بشردوستانه، انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه‌‌ی اسلامی.
مشهدی، علی، دارایی، علی، قارلقی، صدیقه، 1399ش، شرایط استثنائی و استثنای حاکمیت قانون، فصلنامه پژوهشهای نوین حقوق اداری، سال2، ش4.
Beyani, Chaloka, (2002), Human Rights Standards and the Free Movement of Peoples within States, Oxford: Oxford University Press.
Conde, H. Victor, (2004), A Handbook of International Human Rights Terminology, University of Nebraska Press, Second Edition.
De Schutter, Olivier, (2010), International Human Rights Law, Cambridge University Press.
El Zaidy, Mohamad M., (2003), The ECHR and State of Emergency: Article 15- A Domestic Power of Derogation from Human Rights Obligations, Vol. 4, San Diego Int'l L.J.
Fitzpatrick, Joan, (1994), Human Rights in Crisis, The International System for Protection Rights during States of Emergency, University of Pennsylvania Press.
Joseph, Sarah and Melissa Castan, (2005), The International Covenant on Civil and Political Rights, Cases, Materials and Commentary, Second Edition, Oxford University Press.
Michaelsen, Christopher, (2001), The Proportionality Principle in the Context of Anti-Terrorism Laws, in Fresh Perspective on the War on Terror, Edited by: Mariam Gani and Penelope Mathew, ANU E Press.
O'Flaherty, Michael, (1996), Human Rights and the UN, Practices before Treaty Bodies, Australia, Sweet and Maxwell.
Oraa, Jaime, (1992), Human Rights in States of Emergency in International Law, Oxford: Clarendon Press.
Sommario, Emanuele, (2012), Derogation from Human Rights Treaties in Situations of Natural or Man-made Disasters, in International Disaster Response Law Edited by: Andrea de Guttry, Marco Gestri and Gabriella Venturini, Springer.
Svensson-McCarty, Anna lena, (1998), The International Law of Human Rights and State of Exception, Martinus Nijhoff.
CCPR: General Comment, 29(4), Derogations during a State of Emergency,        
CCPR/C/21/Rev.1/Add.11, 31 August 2001.
Final Report on Monitoring States of Emergency: Guidelines for Bodies Monitoring Respects for Human Rights during State of Emergency, in International Law Association, Report of 64th Conference, London, ILA, 1991.
General Assembly: Protecting Human Rights and Fundamental Freedoms while Countering Terrorism: UN Doc. A/60/374, 2005.
General Assembly: Strengthening of the Rule of Law, Report of the Secretary General, UN Doc. A/57.275, 2002.
HRC: General Comment No.18: Non-Discrimination, Thirty-Seventh Session, Adopted: 10 November 1989, Un Doc. HRI/GEN/1/Rev.9(Vol. I)
HRC: General Comment No.5, UN Doc. HRI/GEN/1/Rev.1, 1994.
HRC: S. W. M. Brooks v. the Netherland, Communication No. 172/1984 (9 April 1987) UN Doc. Supp. No. 40 (A/42/40).
Siracusa Principles on the Limitation and Derogation Provisions in the International Covenant on Civil and Political Rights, Human Rights Quarterly 7, 1985.
UN Doc. E/ 1992 / 22, E/ CN 4 / 1992 / 84, Report of the 48th Session of the Commission on Human Rights, 1992.
UN Doc. HRC: CCPR/C/SR.357, 9 April 1982.
UNGAOR. A/39/40, 1984, Report of the HRC.
ارسال نظر در مورد این مقاله
CAPTCHA Image
پژوهش تطبیقی حقوق اسلام و غرب
دوره 10، شماره 1 - شماره پیاپی 35
فروردین 1402
صفحه 237-264

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار